هیدر آدنیت چرکی

هیدر آدنیت چرکی (Suppurative Hidradenitis) یا هیدرادنیت چرکی، یک بیماری التهابی پوستی است که به صورت مزمن و عود کننده بروز می‌کند. این بیماری به دلیل التهاب و انسداد غدد عرق آپوکرین (Apocrine sweat glands) در نواحی خاصی از بدن مانند زیر بغل، کشاله ران، باسن و زیر پستان‌ها ایجاد می‌شود.

علائم هیدر آدنیت چرکی (Suppurative Hidradenitis) شامل موارد زیر است:

1. تشکیل توده‌های کوچک و دردناک: این توده‌ها به صورت جوش‌های کوچک یا آبسه‌های چرکی در نواحی مانند زیر بغل، کشاله ران، زیر پستان‌ها و باسن ظاهر می‌شوند.

2. آبسه‌های چرکی و مکرر: آبسه‌های چرکی عمیق، دردناک و پر از عفونت که ممکن است خود به خود پاره شوند و مایع چرکی از آن‌ها خارج شود.

3. بوی بد: به دلیل تجمع چرک و عفونت در آبسه‌ها، بوی نامطبوع از محل آسیب دیده منتشر می‌شود.

4. زخم‌های باز و دردناک: پس از تخلیه آبسه‌ها، زخم‌های عمیق و طولانی‌مدت که به سختی بهبود می‌یابند، ایجاد می‌شود.

5. ایجاد کانال‌های زیرپوستی (فیستول): در موارد پیشرفته، کانال‌های چرکی و ارتباط‌دهنده زیرپوستی ایجاد می‌شود که ممکن است چندین ناحیه را به هم متصل کنند.

6. تورم و التهاب: ناحیه‌های درگیر ممکن است قرمز، متورم و ملتهب باشند.

7. تشکیل اسکار: به دلیل عود مکرر و التهاب، بافت‌های اسکار در طول زمان در محل آبسه‌ها و زخم‌ها ایجاد می‌شود.

8. درد شدید: به دلیل التهاب و آبسه‌های چرکی، درد زیادی در ناحیه‌های درگیر احساس می‌شود.

علائم مرتبط دیگر:

• تب (در موارد شدید و عفونت گسترده)
• تخلیه مکرر مایع چرکی
• احساس خستگی عمومی

این بیماری ممکن است از مرحله‌های خفیف تا شدید متغیر باشد و علائم آن با گذشت زمان و عود مکرر تشدید یابند.

عوامل مؤثر در بروز و تشدید هیدر آدنیت چرکی شامل موارد زیر هستند:

1. ژنتیک و سابقه خانوادگی:

هیدر آدنیت چرکی ممکن است زمینه‌ی ژنتیکی داشته باشد و افرادی که در خانواده خود سابقه این بیماری را دارند، بیشتر در معرض خطر ابتلا هستند.

2. اختلالات هورمونی:

تغییرات هورمونی، به‌ویژه افزایش سطح هورمون‌های آندروژن (هورمون‌های مردانه) ممکن است نقش داشته باشد. این بیماری معمولاً پس از بلوغ شروع می‌شود و در زنان، در دوران قاعدگی یا بارداری ممکن است شدت یابد.

3. سیگار کشیدن:

سیگار یکی از عوامل اصلی تشدیدکننده هیدر آدنیت چرکی است. سیگار کشیدن باعث تحریک التهاب در بدن می‌شود و می‌تواند روند بهبود زخم‌ها را مختل کند.

4. چاقی و اضافه وزن:

اضافه وزن و چاقی باعث افزایش اصطکاک بین پوست نواحی مختلف بدن می‌شود و همچنین فشار بر غدد عرق آپوکرین را افزایش می‌دهد، که می‌تواند التهاب و انسداد این غدد را تشدید کند.

5. عفونت‌های باکتریایی:

عفونت‌های باکتریایی می‌توانند باعث تشدید آبسه‌های چرکی و التهاب در نواحی مبتلا شوند، هرچند که عفونت اولیه علت اصلی بیماری نیست، اما می‌تواند عوارض آن را افزایش دهد.

6. استرس و فشار روحی:

استرس می‌تواند بر سیستم ایمنی بدن تأثیر بگذارد و موجب تشدید علائم هیدر آدنیت چرکی شود. همچنین استرس می‌تواند تغییراتی در ترشح هورمون‌ها ایجاد کند که بر روند التهاب تأثیر می‌گذارد.

7. اصطکاک و تعریق بیش از حد:

تعریق شدید و اصطکاک در نواحی خاص بدن مانند زیر بغل و کشاله ران می‌تواند غدد عرق را مسدود کرده و به التهاب و ایجاد آبسه‌های چرکی منجر شود.

8. بیماری‌های التهابی دیگر:

افرادی که به بیماری‌های التهابی مزمن مانند بیماری کرون یا بیماری‌های خودایمنی مبتلا هستند، بیشتر در معرض خطر هیدر آدنیت چرکی قرار دارند.

9. عدم بهداشت مناسب:

بهداشت ضعیف و عدم مراقبت مناسب از نواحی پوستی مستعد به هیدر آدنیت چرکی می‌تواند منجر به تشدید بیماری و افزایش عفونت‌ها شود.

10. مصرف برخی داروها:

مصرف برخی داروها ممکن است با تغییرات هورمونی و سیستم ایمنی، باعث تحریک یا تشدید هیدر آدنیت چرکی شود.

با در نظر گرفتن این عوامل و مدیریت آن‌ها می‌توان تا حدی از تشدید این بیماری جلوگیری کرد یا علائم آن را کنترل کرد.

درمان هیدر آدنیت چرکی (Suppurative Hidradenitis) بسته به شدت و مرحله بیماری متفاوت است. هدف اصلی درمان، کنترل التهاب، کاهش علائم، جلوگیری از عود بیماری، و بهبود کیفیت زندگی بیمار است. روش‌های درمانی شامل موارد زیر هستند:

1. درمان دارویی:

الف) آنتی‌بیوتیک‌ها:

• خوراکی یا موضعی: در مراحل اولیه بیماری یا برای کنترل عفونت‌های باکتریایی از آنتی‌بیوتیک‌ها مانند کلیندامایسین، ریفامپین یا داکسی‌سایکلین استفاده می‌شود.
• طولانی‌مدت: گاهی آنتی‌بیوتیک‌ها به صورت طولانی‌مدت برای کاهش عفونت و التهاب تجویز می‌شوند.

ب) داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs):

• مانند ایبوپروفن برای کاهش درد و التهاب استفاده می‌شوند.

ج) داروهای هورمونی:

• در افرادی که بیماری با تغییرات هورمونی همراه است (به‌ویژه زنان)، مصرف داروهای هورمونی مانند داروهای ضد آندروژن (مثل اسپیرونولاکتون) یا قرص‌های ضد بارداری ممکن است مفید باشد.

د) بیولوژیک‌ها:

• در موارد شدید، داروهای بیولوژیک مانند آدالیمومب (Adalimumab) و سایر مهارکننده‌های TNF-α می‌توانند به کاهش التهاب و کنترل علائم کمک کنند.

ه) رتینوئیدها:

• داروهای مشتق از ویتامین A مانند ایزوترتینوئین ممکن است در برخی موارد برای کاهش التهاب و جلوگیری از عود بیماری مفید باشند.

2. درمان‌های موضعی:

• کرم‌ها و ژل‌های ضدعفونی‌کننده و آنتی‌بیوتیکی برای کنترل عفونت‌های سطحی استفاده می‌شوند. همچنین، محصولات ضدعفونی‌کننده مانند صابون‌های ضدباکتری می‌توانند به کاهش خطر عفونت کمک کنند.

3. تزریق کورتیکواستروئید:

• تزریق موضعی کورتیکواستروئیدها مانند تریامسینولون می‌تواند التهاب و درد آبسه‌ها را کاهش دهد.

4. جراحی:

الف) تخلیه آبسه‌ها:

• در موارد شدید که آبسه‌ها به‌طور مداوم پر از چرک می‌شوند، جراحی برای تخلیه آن‌ها انجام می‌شود.

ب) برش و تخلیه کامل نواحی درگیر:

• در مراحل پیشرفته بیماری، پزشکان ممکن است از جراحی برای تخلیه کامل بافت‌های آسیب‌دیده استفاده کنند. این روش می‌تواند شامل برش عمیق ناحیه مبتلا و برداشتن تمامی غدد عرق آپوکرین باشد.

ج) لیزر درمانی:

• از لیزرهای CO2 برای تخریب بافت‌های آسیب‌دیده و حذف آبسه‌ها استفاده می‌شود که می‌تواند موثرتر و کمتر تهاجمی باشد.

5. تغییر سبک زندگی:

الف) ترک سیگار:

• ترک سیگار به عنوان یک عامل کلیدی در کاهش التهاب و جلوگیری از تشدید بیماری توصیه می‌شود.

ب) کاهش وزن:

• در صورت وجود چاقی، کاهش وزن می‌تواند باعث کاهش فشار روی نواحی تحت تأثیر و بهبود علائم شود.

ج) بهداشت مناسب:

• حفظ بهداشت شخصی، استفاده از صابون‌های ضدعفونی‌کننده و لباس‌های نخی و گشاد برای کاهش اصطکاک و تحریک پوست.

6. درمان‌های کمکی:

• پانسمان‌های زخم: استفاده از پانسمان‌های مناسب برای جلوگیری از عفونت زخم‌ها.
• پشتیبانی روان‌شناختی: به دلیل مزمن و دردناک بودن بیماری، افراد ممکن است نیاز به مشاوره روان‌شناختی داشته باشند.

7. درمان‌های آینده:

تحقیقات در زمینه داروهای جدید برای مهار التهاب و کنترل سیستم ایمنی همچنان ادامه دارد و ممکن است در آینده درمان‌های جدیدتری ارائه شود.

درمان هیدر آدنیت چرکی نیاز به صبر و پیگیری منظم با پزشک دارد و ممکن است ترکیبی از روش‌های درمانی برای کنترل کامل بیماری ضروری باشد.