میگرن نوعی سردرد شدید و تکرار شونده است که اغلب با علائم دیگری مانند حالت تهوع، استفراغ، و حساسیت به نور و صدا همراه است. این بیماری معمولاً در یک طرف سر حس میشود و میتواند از چند ساعت تا چند روز ادامه داشته باشد.
فهرست مطالب
میگرن انواع مختلفی دارد که هر کدام دارای ویژگیها و علائم خاص خود هستند. برخی از انواع رایج میگرن عبارتند از:
1. میگرن بدون آئورا (میگرن ساده)
این نوع میگرن شایعترین نوع میگرن است و بدون علائم پیشین عصبی (آئورا) رخ میدهد. علائم اصلی آن شامل سردرد شدید و ضرباندار، حالت تهوع، و حساسیت به نور و صدا است.
2. میگرن با آئورا (میگرن کلاسیک)
این نوع میگرن همراه با آئورا است که قبل یا در آغاز سردرد رخ میدهد. آئورا میتواند شامل اختلالات بینایی، حسی، یا گفتاری باشد. علائم آئورا معمولاً 20 تا 60 دقیقه طول میکشند و پس از آن سردرد شروع میشود.
3. میگرن خاموش (میگرن بدون سردرد)
این نوع میگرن شامل علائم آئورا بدون سردرد است. افراد ممکن است اختلالات بینایی، حسی یا دیگر علائم عصبی را تجربه کنند، اما سردرد شدید نداشته باشند.
4. میگرن شبانه
این نوع میگرن در هنگام خواب شروع میشود و میتواند فرد را از خواب بیدار کند. سردرد ممکن است در ساعات اولیه صبح رخ دهد.
5. میگرن قاعدگی
این نوع میگرن مرتبط با دوره قاعدگی است و معمولاً در زمانهای خاصی از چرخه قاعدگی رخ میدهد. تغییرات هورمونی مرتبط با قاعدگی میتوانند این نوع میگرن را تحریک کنند.
6. میگرن همیپلژیک
نوع نادر و شدید میگرن است که میتواند باعث ضعف یا فلج موقت در یک طرف بدن شود. این نوع میگرن اغلب با علائم آئورا همراه است و میتواند به اختلالات حسی و گفتاری نیز منجر شود.
7. میگرن بازیلاری
این نوع میگرن با علائمی مانند سرگیجه، مشکلات تعادلی، دوبینی، و اختلالات گفتاری همراه است و ممکن است به سردرد شدید منجر شود. این نوع میگرن به علت اختلال در عروق بازیلاری مغز رخ میدهد.
8. میگرن چشمی (میگرن رتینال)
این نوع میگرن با حملات موقتی از دست دادن دید یا تار شدن دید در یک چشم همراه است. این حملات معمولاً کوتاهمدت هستند و با سردرد شدید همراه میشوند.
9. میگرن وستیبولار
این نوع میگرن شامل علائم سرگیجه و اختلالات تعادلی است که ممکن است با سردرد یا بدون سردرد رخ دهد.
10. میگرن شکمی
این نوع میگرن بیشتر در کودکان دیده میشود و شامل درد شدید در ناحیه شکم است که ممکن است با حالت تهوع و استفراغ همراه باشد.
هر نوع میگرن نیاز به تشخیص دقیق و درمان مناسب دارد، بنابراین مشاوره با یک پزشک متخصص برای تعیین نوع میگرن و برنامه درمانی مناسب بسیار مهم است.
علل دقیق میگرن به طور کامل شناخته نشدهاند، اما تحقیقات نشان میدهد که ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و عصبی میتوانند در بروز آن نقش داشته باشند. در زیر به برخی از علل و عوامل تحریککننده میگرن اشاره میشود:
علل احتمالی میگرن
-
عوامل ژنتیکی
- سابقه خانوادگی میگرن: افرادی که یکی از والدین یا هر دو والدینشان مبتلا به میگرن هستند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند.
-
تغییرات عصبی
- تغییرات در عملکرد مغز: تغییرات در فعالیت عصبی و ارتباطات بین عصبها ممکن است منجر به میگرن شود.
- تغییرات در سطح سروتونین: سروتونین یکی از مواد شیمیایی مهم در مغز است که تغییرات در سطح آن میتواند میگرن را تحریک کند.
-
عوامل هورمونی
- تغییرات هورمونی در زنان: نوسانات هورمونی مرتبط با قاعدگی، بارداری و یائسگی میتوانند میگرن را تحریک کنند. برخی زنان متوجه میشوند که میگرنشان در زمانهای خاصی از چرخه قاعدگی بیشتر رخ میدهد.
-
عوامل محیطی و سبک زندگی
- استرس و اضطراب: استرس مزمن یا ناگهانی میتواند محرک میگرن باشد.
- خواب ناکافی یا بیش از حد: تغییرات در الگوی خواب و بیخوابی میتوانند حملات میگرنی را تحریک کنند.
- غذاها و نوشیدنیها: مصرف برخی غذاها و نوشیدنیها مانند الکل، کافئین، شکلات، پنیرهای کهنه، و غذاهای حاوی نیتریت و گلوتامات میتواند محرک میگرن باشد.
- تغییرات آب و هوا: تغییرات ناگهانی در دما، رطوبت و فشار هوا میتوانند میگرن را تحریک کنند.
- عوامل حسی: نورهای روشن، صداهای بلند و بوهای قوی مانند عطرها و دود سیگار میتوانند محرک میگرن باشند.
-
عوامل فیزیکی
- فعالیت بدنی شدید: ورزش یا فعالیت فیزیکی شدید میتواند محرک میگرن باشد.
- تغییرات در رژیم غذایی: پرش از وعدههای غذایی یا رژیم غذایی نامتعادل میتواند باعث افت قند خون و تحریک میگرن شود.
- کمآبی بدن: مصرف ناکافی مایعات میتواند به کمآبی بدن و تحریک میگرن منجر شود.
مدیریت عوامل تحریککننده
شناخت عوامل تحریککننده میگرن و اجتناب از آنها میتواند به کاهش تعداد و شدت حملات میگرنی کمک کند. یادداشت کردن روزانه فعالیتها، غذاها، و شرایط محیطی میتواند به شناسایی الگوها و عوامل محرک کمک کند. مشاوره با پزشک متخصص نیز میتواند در تشخیص و مدیریت عوامل تحریککننده مؤثر باشد.
علائم میگرن ممکن است قبل، حین و بعد از حمله میگرنی متفاوت باشند. این علائم به طور کلی به سه مرحله تقسیم میشوند:
مرحله پیشدرآمد (پروودروم)
این مرحله ممکن است چند ساعت یا چند روز قبل از شروع سردرد رخ دهد و شامل علائم زیر باشد:
- تغییرات خلق و خو: افسردگی، تحریکپذیری، یا هیجان غیرمعمول.
- خستگی یا بیخوابی: احساس خستگی زیاد یا مشکل در خوابیدن.
- تغییرات اشتها: افزایش یا کاهش اشتها.
- تنش عضلانی: سفتی گردن یا شانهها.
- افزایش تشنگی و ادرار: تمایل به نوشیدن مایعات بیشتر و ادرار مکرر.
مرحله آئورا (در برخی موارد)
آئورا معمولاً قبل یا در آغاز سردرد میگرنی رخ میدهد و میتواند ۲۰ تا ۶۰ دقیقه طول بکشد. این مرحله شامل علائم عصبی برگشتپذیر است، مانند:
- اختلالات بینایی: جرقههای نورانی، خطوط زیگزاگ، یا نقاط کور.
- اختلالات حسی: احساس گزگز یا بیحسی در دستها، بازوها، یا صورت.
- مشکلات گفتاری: مشکلات در صحبت کردن یا درک کلمات.
مرحله سردرد
این مرحله میتواند از چند ساعت تا چند روز طول بکشد و شامل علائم زیر است:
- درد شدید و ضرباندار: معمولاً در یک طرف سر، اگرچه ممکن است هر دو طرف را نیز درگیر کند.
- حالت تهوع و استفراغ: بسیاری از افراد مبتلا به میگرن این علائم را تجربه میکنند.
- حساسیت به نور (فوتوفوبیا) و صدا (فونوفوبیا): نورهای روشن و صداهای بلند میتوانند درد را تشدید کنند.
- حساسیت به بوها: بوی قوی ممکن است ناراحتی ایجاد کند.
- سرگیجه و مشکلات تعادلی: ممکن است احساس گیجی یا مشکل در تعادل داشته باشید.
مرحله پسدرآمد (پستدروم)
این مرحله پس از فروکش کردن سردرد رخ میدهد و ممکن است چند ساعت تا یک روز طول بکشد. شامل علائم زیر است:
- خستگی و بیحالی: احساس خستگی یا کاهش انرژی.
- تغییرات خلق و خو: احساس افسردگی یا سرخوشی.
- حساسیت به لمس سر: ممکن است سر به لمس حساس باشد.
- مشکلات تمرکز: مشکل در تمرکز یا فکر کردن به وضوح.
هر فرد ممکن است ترکیبی متفاوت از این علائم را تجربه کند و شدت و مدت علائم نیز بین افراد مختلف و حتی بین حملات مختلف در یک فرد متفاوت باشد.
عوامل تحریککننده میگرن میتوانند در افراد مختلف متفاوت باشند و شناسایی این عوامل میتواند به پیشگیری و مدیریت بهتر حملات میگرنی کمک کند. برخی از رایجترین عوامل تحریککننده میگرن عبارتند از:
1. استرس
استرس و اضطراب میتوانند به عنوان عوامل اصلی تحریککننده میگرن عمل کنند. مدیریت استرس از طریق تکنیکهای آرامسازی، مدیتیشن و یوگا میتواند به کاهش حملات کمک کند.
2. تغییرات هورمونی
تغییرات هورمونی مرتبط با قاعدگی، بارداری و یائسگی میتوانند میگرن را تحریک کنند. برخی از زنان ممکن است متوجه شوند که میگرنشان در زمانهای خاصی از چرخه قاعدگی بیشتر رخ میدهد.
3. غذاها و نوشیدنیها
برخی از غذاها و نوشیدنیها میتوانند محرک میگرن باشند، از جمله:
- الکل: به ویژه شراب قرمز و آبجو.
- کافئین: مصرف بیش از حد یا قطع ناگهانی کافئین.
- شکلات
- پنیرهای کهنه
- غذاهای حاوی نیتریت (مانند سوسیس و کالباس)
- غذاهای حاوی گلوتامات مونو سدیم (MSG)
4. تغییرات در خواب
خواب ناکافی، بیش از حد خوابیدن یا تغییرات ناگهانی در الگوی خواب میتوانند حملات میگرنی را تحریک کنند. حفظ یک الگوی خواب منظم میتواند مفید باشد.
5. تغییرات آب و هوا
تغییرات ناگهانی در فشار هوا، دما و رطوبت میتوانند بر شدت و بروز میگرن تأثیر بگذارند. برخی افراد ممکن است حساسیت بیشتری به تغییرات جوی داشته باشند.
6. عوامل محیطی
- نورهای فلورسنت یا شدید
- صدای بلند
- بوهای قوی: مانند عطرها، دود سیگار و بوی رنگ.
7. عوامل فیزیکی
- ورزش شدید یا فعالیت فیزیکی ناگهانی
- خستگی و فعالیت بیش از حد
8. داروها
برخی داروها میتوانند به عنوان محرک میگرن عمل کنند. مصرف برخی از داروهای ضد بارداری هورمونی و داروهای منظم سردرد میتوانند میگرن را تشدید کنند.
9. رژیم غذایی و هیدراتاسیون
- پرش از وعدههای غذایی: گرسنگی و افت قند خون میتواند حملات میگرنی را تحریک کند.
- کمآبی بدن: مصرف ناکافی مایعات و کمآبی بدن میتواند میگرن را تحریک کند.
10. عوامل احساسی
احساسات قوی مانند افسردگی، نگرانی و هیجان نیز میتوانند محرک میگرن باشند.
شناخت و شناسایی عوامل تحریککننده میگرن در هر فرد به مدیریت بهتر و پیشگیری از حملات کمک میکند. یادداشت کردن روزانه عادات و شرایط زندگی برای پیدا کردن الگوهای مرتبط با حملات میگرنی میتواند مفید باشد.
میگرن معمولاً به عنوان یک بیماری مزمن غیر تهدید کننده زندگی در نظر گرفته میشود، اما میتواند به شدت کیفیت زندگی فرد را تحت تأثیر قرار دهد. با این حال، در برخی موارد، میگرن ممکن است با خطرات و عوارض جدی همراه باشد. در اینجا به برخی از جنبههای خطرناک و عوارض احتمالی میگرن اشاره میکنیم:
1. میگرن مزمن
میگرن مزمن به سردردی اطلاق میشود که در بیش از 15 روز در ماه به مدت حداقل سه ماه رخ میدهد. این نوع میگرن میتواند به شدت کیفیت زندگی را تحت تأثیر قرار دهد و ممکن است نیاز به درمانهای پیچیدهتر داشته باشد.
2. عوارض عصبی
برخی از افراد مبتلا به میگرن ممکن است دچار عوارض عصبی مانند ضعف یا فلج موقت در یک طرف بدن (همیپلژی)، مشکلات گفتاری یا اختلالات بینایی شدید شوند. این عوارض میتوانند نگرانکننده باشند و نیاز به ارزیابی پزشکی دارند.
3. افزایش خطر سکته مغزی
برخی مطالعات نشان دادهاند که افراد مبتلا به میگرن با آئورا ممکن است افزایش خطر سکته مغزی ایسکمیک (بهویژه در زنان زیر 45 سال) داشته باشند. اگرچه این خطر به طور کلی کم است، اما باید مورد توجه قرار گیرد.
4. افزایش خطر افسردگی و اضطراب
افراد مبتلا به میگرن بیشتر در معرض خطر ابتلا به اختلالات افسردگی و اضطراب هستند. استرس روانی میتواند شدت و تعداد حملات میگرنی را افزایش دهد، و بالعکس، میگرن میتواند به افزایش استرس و اضطراب منجر شود.
5. استفاده بیش از حد از دارو
استفاده مکرر و بیش از حد از داروهای مسکن و ضد میگرن میتواند به ایجاد سردرد ناشی از مصرف بیش از حد دارو (Medication Overuse Headache) منجر شود، که خود میتواند باعث تشدید و تکرار حملات میگرنی شود.
6. اختلالات خواب
میگرن میتواند به مشکلات خواب منجر شود و بالعکس، مشکلات خواب میتوانند حملات میگرنی را تشدید کنند. اختلالات خواب مزمن میتوانند به سلامت کلی بدن آسیب برسانند.
7. تأثیر بر کیفیت زندگی و عملکرد روزانه
میگرن شدید میتواند توانایی فرد برای انجام وظایف روزمره، کار، تحصیل و فعالیتهای اجتماعی را به شدت تحت تأثیر قرار دهد. این موضوع میتواند به مشکلات اجتماعی و اقتصادی منجر شود.
میگرن و سردرد دو نوع متفاوت از دردهای سر هستند که هر کدام ویژگیها و علائم خاص خود را دارند. در زیر به تفاوتهای اصلی بین میگرن و سردرد اشاره میکنیم:
میگرن
-
شدت درد:
- درد میگرن معمولاً شدید و ضرباندار است.
- معمولاً در یک طرف سر متمرکز است، اگرچه ممکن است هر دو طرف را نیز درگیر کند.
-
علائم همراه:
- حالت تهوع و استفراغ
- حساسیت به نور (فوتوفوبیا) و صدا (فونوفوبیا)
- گاهی اوقات حساسیت به بوها
- تغییرات بینایی (آئورا) در برخی از انواع میگرن، مانند جرقههای نورانی یا نقاط کور
-
مدت زمان:
- حملات میگرنی میتوانند از چند ساعت تا چند روز ادامه داشته باشند.
- میگرن مزمن ممکن است در بیش از 15 روز در ماه رخ دهد.
-
عوامل تحریککننده:
- تغییرات هورمونی، استرس، کمخوابی یا پرخوابی، تغییرات آب و هوا، غذاها و نوشیدنیهای خاص، و فعالیتهای فیزیکی شدید میتوانند میگرن را تحریک کنند.
سردردهای تنشی (سردردهای معمولی)
-
شدت درد:
- درد معمولاً ملایم تا متوسط و ثابت است.
- معمولاً به صورت فشاری یا انقباضی در هر دو طرف سر احساس میشود.
-
علائم همراه:
- معمولاً علائم همراه مانند حالت تهوع، استفراغ، و حساسیت به نور و صدا وجود ندارد.
- ممکن است تنش عضلانی در گردن و شانهها همراه با سردرد باشد.
-
مدت زمان:
- سردردهای تنشی معمولاً از 30 دقیقه تا چند ساعت طول میکشند.
- ممکن است مزمن شوند و در برخی موارد بیشتر از 15 روز در ماه رخ دهند.
-
عوامل تحریککننده:
- استرس، اضطراب، خستگی، و وضعیت بدنی نامناسب میتوانند سردردهای تنشی را تحریک کنند.
تفاوتهای کلیدی
- درد: میگرن معمولاً درد شدید و ضرباندار در یک طرف سر دارد، در حالی که سردردهای تنشی معمولاً درد ملایم تا متوسط و فشاری در هر دو طرف سر ایجاد میکنند.
- علائم همراه: میگرن معمولاً با علائم همراه مانند حالت تهوع، استفراغ، و حساسیت به نور و صدا همراه است، در حالی که سردردهای تنشی معمولاً این علائم را ندارند.
- مدت زمان: حملات میگرنی میتوانند چندین ساعت تا چند روز طول بکشند، در حالی که سردردهای تنشی معمولاً کوتاهتر هستند.
- عوامل تحریککننده: میگرن و سردردهای تنشی ممکن است عوامل تحریککننده مشترکی داشته باشند، اما میگرن به عوامل متنوعتری مانند تغییرات هورمونی و تغییرات آب و هوا حساستر است.
مدیریت و درمان
- میگرن: درمان میگرن معمولاً شامل داروهای خاص میگرن مانند تریپتانها، داروهای ضد تهوع، و داروهای پیشگیریکننده است. تغییرات سبک زندگی مانند مدیریت استرس، خواب منظم، و اجتناب از عوامل تحریککننده نیز میتواند مفید باشد.
- سردردهای تنشی: درمان سردردهای تنشی معمولاً شامل داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن یا آسپرین است. روشهای غیر دارویی مانند ماساژ، تکنیکهای آرامسازی، و بهبود وضعیت بدنی نیز میتوانند مؤثر باشند.
درد میگرن معمولاً ویژگیهای خاصی دارد که آن را از انواع دیگر سردرد متمایز میکند. در زیر به ویژگیهای درد میگرن و مدت زمان آن میپردازیم:
ویژگیهای درد میگرن
-
شدت درد:
- درد میگرن معمولاً شدید و ضرباندار است.
- شدت درد میتواند از متوسط تا بسیار شدید متغیر باشد.
-
محل درد:
- معمولاً در یک طرف سر متمرکز است (یعنی یک طرفه)، اما میتواند هر دو طرف سر را نیز درگیر کند.
- ممکن است درد به ناحیه پیشانی، چشمها، یا پشت سر انتشار یابد.
-
طبیعت درد:
- درد میگرن اغلب به صورت ضرباندار یا تپشی توصیف میشود.
- برخی افراد ممکن است احساس کنند که سرشان در حال ترکیدن است یا فشار شدیدی در سر دارند.
-
علائم همراه:
- حالت تهوع و استفراغ
- حساسیت به نور (فوتوفوبیا) و صدا (فونوفوبیا)
- حساسیت به بوها (اوسموفوبیا) در برخی موارد
- اختلالات بینایی (آئورا) در برخی انواع میگرن، مانند جرقههای نورانی یا نقاط کور
مدت زمان درد میگرن
- حملات میگرنی:
- حملات میگرنی معمولاً از 4 ساعت تا 72 ساعت (3 روز) طول میکشند.
- مدت زمان درد میتواند در هر حمله متفاوت باشد و بستگی به فرد و شرایط خاص آن حمله دارد.
- در برخی افراد، میگرن ممکن است بیشتر از 72 ساعت طول بکشد، که به آن میگرن مداوم (Status Migrainosus) گفته میشود و نیاز به درمان فوری دارد.
الگوی درد میگرن
میگرن ممکن است شامل چهار مرحله باشد، اگرچه همه این مراحل در هر حمله ظاهر نمیشوند:
-
پیشمرحله (Prodrome):
- این مرحله ممکن است چند ساعت تا دو روز قبل از شروع سردرد رخ دهد و شامل علائمی مانند تغییرات خلق و خو، یبوست، خستگی، یا سفتی گردن باشد.
-
آئورا (Aura):
- این مرحله شامل اختلالات بینایی، حسی، یا زبانی است و معمولاً بین 20 دقیقه تا یک ساعت طول میکشد. این مرحله در همه افراد مبتلا به میگرن رخ نمیدهد.
-
حمله (Attack):
- این مرحله شامل سردرد شدید و علائم همراه مانند حالت تهوع و حساسیت به نور و صدا است. همانطور که گفته شد، این مرحله میتواند از 4 ساعت تا 72 ساعت طول بکشد.
-
پسمرحله (Postdrome):
- این مرحله ممکن است بعد از کاهش درد سردرد رخ دهد و شامل احساس خستگی، گیجی، یا تغییرات خلق و خو باشد. این مرحله میتواند چند ساعت تا یک روز طول بکشد.
پیشگیری از میگرن میتواند شامل تغییرات در سبک زندگی، مدیریت استرس، تنظیم رژیم غذایی و استفاده از داروهای پیشگیریکننده باشد. در زیر به برخی از راههای مؤثر برای پیشگیری از میگرن اشاره میشود:
۱. شناسایی و اجتناب از عوامل محرک
- یادداشت روزانه: یادداشت کردن عواملی مانند غذاها، نوشیدنیها، فعالیتها، و شرایط آب و هوایی که ممکن است باعث میگرن شوند، میتواند به شناسایی عوامل محرک کمک کند.
- اجتناب از مواد غذایی محرک: برخی مواد غذایی مانند شکلات، پنیر کهنه، غذاهای فرآوری شده، نوشیدنیهای کافئیندار و الکلی میتوانند حملات میگرن را تحریک کنند. شناسایی و اجتناب از این مواد میتواند مفید باشد.
۲. تنظیم رژیم غذایی
- وعدههای غذایی منظم: خوردن وعدههای غذایی منظم و متعادل میتواند به حفظ سطح قند خون کمک کند و از بروز میگرن جلوگیری کند.
- هیدراتاسیون مناسب: نوشیدن آب کافی در طول روز میتواند از کمآبی بدن جلوگیری کند، که یکی از عوامل محرک میگرن است.
۳. مدیریت استرس
- تکنیکهای آرامبخش: تمرینات یوگا، مدیتیشن، تنفس عمیق و تکنیکهای آرامبخش میتوانند به کاهش استرس و جلوگیری از حملات میگرن کمک کنند.
- ورزش منظم: ورزش منظم و متعادل میتواند به کاهش استرس و بهبود سلامت عمومی کمک کند. انتخاب فعالیتهای کمفشار مانند پیادهروی، شنا یا دوچرخهسواری میتواند مفید باشد.
۴. حفظ الگوی خواب منظم
- خواب کافی: حفظ یک الگوی خواب منظم و داشتن خواب کافی میتواند از بروز میگرن جلوگیری کند. سعی کنید هر شب در یک ساعت مشخص به خواب بروید و بیدار شوید.
- محیط خواب مناسب: ایجاد محیطی آرام و راحت برای خواب، دوری از نورهای شدید و صدای بلند میتواند به بهبود کیفیت خواب کمک کند.
۵. تنظیم برنامه روزانه
- پرهیز از تغییرات شدید: تغییرات شدید در برنامه روزانه، مانند تغییرات ناگهانی در زمان خواب یا غذا خوردن، میتواند به بروز میگرن منجر شود. حفظ یک برنامه منظم میتواند مفید باشد.
- استراحت منظم: برنامهریزی برای استراحتهای منظم در طول روز میتواند به کاهش استرس و جلوگیری از بروز میگرن کمک کند.
۶. مصرف داروهای پیشگیریکننده
- مشاوره پزشکی: در صورت بروز مکرر یا شدید میگرن، مشاوره با پزشک برای تجویز داروهای پیشگیریکننده میتواند مفید باشد. داروهایی مانند بتا بلوکرها، آنتیدپرسانتها، و داروهای ضدتشنج ممکن است به کاهش تعداد و شدت حملات کمک کنند.
۷. استفاده از روشهای تکمیلی
- طب سوزنی: برخی افراد ممکن است از طب سوزنی برای کاهش شدت و فراوانی حملات میگرن بهرهمند شوند.
- ماساژ: ماساژ منظم میتواند به کاهش تنش عضلانی و استرس کمک کند و از بروز میگرن جلوگیری کند.
۸. حفظ سلامت عمومی
- رعایت بهداشت دهان و دندان: برخی مشکلات دندانی مانند مشکلات فک میتوانند باعث بروز سردرد و میگرن شوند. حفظ بهداشت دهان و دندان میتواند به پیشگیری از میگرن کمک کند.
- مراقبتهای پزشکی منظم: مراجعه منظم به پزشک برای بررسی وضعیت عمومی سلامت و مدیریت هر گونه بیماری مزمن میتواند در پیشگیری از میگرن موثر باشد.
با استفاده از این راهکارها و مشاوره با پزشک، میتوانید به طور موثری تعداد و شدت حملات میگرنی خود را کاهش دهید و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشید.
درمانهای میگرن به دو دسته اصلی تقسیم میشوند: درمانهای حاد (برای کاهش علائم در زمان حمله میگرنی) و درمانهای پیشگیریکننده (برای کاهش تعداد و شدت حملات میگرنی در طولانیمدت). این درمانها میتوانند دارویی و غیر دارویی باشند.
درمانهای حاد
این درمانها برای کاهش علائم در زمان حمله میگرنی استفاده میشوند و شامل موارد زیر هستند:
1. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs)
داروهایی مانند ایبوپروفن، ناپروکسن و آسپرین میتوانند به کاهش درد و التهاب کمک کنند.
2. تریپتانها
این داروها مخصوص میگرن هستند و با تاثیر بر روی گیرندههای سروتونین، رگهای خونی را تنگ کرده و درد را کاهش میدهند. نمونههای رایج شامل سوماتریپتان، ریزاتریپتان و زولمیتریپتان هستند.
3. داروهای ضد تهوع
برای کاهش حالت تهوع و استفراغ مرتبط با میگرن استفاده میشوند. داروهایی مانند متوکلوپرامید و پروکلروپرازین میتوانند مفید باشند.
4. داروهای مخدر
در موارد شدید که دیگر داروها مؤثر نیستند، ممکن است از داروهای مخدر مانند کدئین استفاده شود، اما این داروها به دلیل خطر اعتیاد و عوارض جانبی باید با احتیاط مصرف شوند.
5. دیهیدروارگوتامین
این دارو برای درمان میگرن شدید و مداوم استفاده میشود و میتواند به صورت تزریقی یا اسپری بینی مصرف شود.
درمانهای پیشگیریکننده
این درمانها به منظور کاهش تعداد و شدت حملات میگرنی در طولانیمدت استفاده میشوند و شامل موارد زیر هستند:
1. داروهای ضد افسردگی
برخی از داروهای ضد افسردگی مانند آمیتریپتیلین میتوانند به کاهش حملات میگرنی کمک کنند.
2. داروهای ضد تشنج
داروهایی مانند توپیرامات و والپروات میتوانند به پیشگیری از حملات میگرنی کمک کنند.
3. بتابلوکرها
داروهایی مانند پروپرانولول و متوپرولول میتوانند به کاهش تعداد حملات میگرنی کمک کنند.
4. کلسیم کانال بلوکرها
داروهایی مانند وراپامیل نیز میتوانند مفید باشند.
5. بوتاکس
تزریق بوتاکس در عضلات سر و گردن میتواند به کاهش تعداد و شدت حملات میگرنی کمک کند. این روش بیشتر برای افرادی که میگرن مزمن دارند، توصیه میشود.
درمانهای غیر دارویی
این درمانها شامل تغییرات سبک زندگی و روشهای مکمل و جایگزین هستند:
1. تغییرات سبک زندگی
- مدیریت استرس: تکنیکهای آرامسازی مانند مدیتیشن، یوگا و تنفس عمیق.
- خواب منظم: حفظ یک الگوی خواب منظم.
- تغذیه سالم: اجتناب از غذاها و نوشیدنیهای محرک میگرن.
- هیدراتاسیون: مصرف کافی آب.
2. طب مکمل و جایگزین
- طب سوزنی: برخی مطالعات نشان دادهاند که طب سوزنی میتواند به کاهش حملات میگرنی کمک کند.
- بیوفیدبک: تکنیکی برای آموزش کنترل واکنشهای فیزیولوژیک بدن.
- ماساژ: ماساژ عضلات گردن و شانه میتواند به کاهش تنش و استرس کمک کند.
3. ورزش منظم
ورزشهای ایروبیک مانند پیادهروی، دویدن و شنا میتوانند به کاهش استرس و بهبود سلامت عمومی کمک کنند.
درج نظر