تفاوت آسپرین و پلاویکس

آسپرین و پلاویکس (کلوپیدوگرل) هر دو داروهای ضدانعقادی هستند، اما از نظر ترکیب شیمیایی، مکانیزم عمل و کاربردها تفاوت‌های قابل توجهی دارند.

 در ادامه به این تفاوت‌ها اشاره می‌شود:

1. ترکیب شیمیایی

1. آسپرین:

• نام شیمیایی: اسید آستیل‌سالیسیلیک (Acetylsalicylic Acid)
• فرمول شیمیایی: C₉H₈O₄
• آسپرین به عنوان یک استر اسید سالیسیلیک شناخته می‌شود و دارای خواص ضدالتهابی، مسکن و ضدپلاکتی است.

2. پلاویکس (کلوپیدوگرل):

• نام شیمیایی: کلوپیدوگرل بیزولفات (Clopidogrel Bisulfate)
• فرمول شیمیایی: C₁₈H₁₈ClN₃O₁S
• پلاویکس به عنوان یک داروی ضدپلاکتی عمل می‌کند و از نظر ساختار شیمیایی به گروه تیوفن‌پریدین‌ها تعلق دارد.

ترکیب شیمیایی این دو دارو نه تنها از نظر ساختاری متفاوت است، بلکه به طور مستقیم بر روی مکانیسم عملکرد و کاربردهای درمانی آنها نیز تأثیر می‌گذارد.

2. مکانیزم عمل

3. کاربردها

4. عوارض جانبی

1. آسپرین (اسید آستیل‌سالیسیلیک):

• عوارض گوارشی:
  • زخم معده و روده، خونریزی گوارشی، تهوع و استفراغ.
• واکنش‌های آلرژیک:
  • آسم، کهیر یا حساسیت پوستی.
• خونریزی:
  • خطر خونریزی غیرطبیعی، به ویژه در بیمارانی که داروهای ضدانعقادی دیگر مصرف می‌کنند.
• سندروم ری:
  • در کودکان و نوجوانان با عفونت‌های ویروسی، می‌تواند منجر به بیماری جدی شود.

2. پلاویکس (کلوپیدوگرل):

• خونریزی:
  • خطر خونریزی، کبودی یا خونریزی غیرطبیعی (از جمله خونریزی در مغز یا سایر اندام‌ها).
• واکنش‌های آلرژیک:
  • حساسیت پوستی، خارش یا کهیر.
• عوارض گوارشی:
  • ناراحتی معده، اسهال یا تهوع (ولی این عوارض کمتر از آسپرین است).
• کاهش تعداد پلاکت‌ها:
  • در موارد نادر، ممکن است منجر به ترومبوسیتوپنی (کاهش تعداد پلاکت‌ها) شود.

در حالی که هر دو دارو می‌توانند عوارض جانبی داشته باشند، آسپرین معمولاً با عوارض گوارشی و خطر خونریزی بیشتر شناخته می‌شود، در حالی که پلاویکس بیشتر با خطر خونریزی‌های جدی مرتبط است. مصرف این داروها باید تحت نظر پزشک و با دقت انجام شود.

 

5. تداخلات دارویی

1. آسپرین (اسید آستیل‌سالیسیلیک):

• داروهای ضدانعقادی: مانند وارفارین و دبیگاتران، که می‌توانند خطر خونریزی را افزایش دهند.
• NSAIDs دیگر: مصرف همزمان با دیگر داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی می‌تواند خطر عوارض گوارشی را افزایش دهد.
• داروهای استروئیدی: ممکن است عوارض گوارشی را افزایش دهند.
• مهارکننده‌های ACE: مانند انالاپریل، که ممکن است اثرات ضدپلاکتی آسپرین را کاهش دهند.
• متوترکسات: استفاده همزمان ممکن است به افزایش سمیت متوترکسات منجر شود.

2. پلاویکس (کلوپیدوگرل):

• داروهای ضدانعقادی: مانند وارفارین، که خطر خونریزی را افزایش می‌دهد.
• NSAIDs: مصرف همزمان با این داروها نیز می‌تواند خطر خونریزی را افزایش دهد.
• داروهای مهارکننده CYP2C19: مانند امپرازول و اومپرازول، که می‌توانند متابولیسم پلاویکس را کاهش دهند و اثر آن را تضعیف کنند.
• داروهای ضد دیابت: مانند متفورمین، که ممکن است با اثرات پلاویکس تداخل کنند.
• داروهای ضد افسردگی: مانند SSRIها (انتخابی برای باز جذب سروتونین) که خطر خونریزی را افزایش می‌دهند.

هر دو دارو، آسپرین و پلاویکس، می‌توانند با داروهای دیگر تداخل داشته باشند و خطر عوارض جانبی مانند خونریزی را افزایش دهند. بنابراین، مهم است که قبل از شروع یا قطع هر یک از این داروها، با پزشک مشورت شود تا از تداخلات ناخواسته جلوگیری شود.

 

6. مدت اثر

1. آسپرین (اسید آستیل‌سالیسیلیک):

• مدت اثر: اثر آسپرین معمولاً در حدود ۴ تا ۶ ساعت پس از مصرف شروع می‌شود و مدت زمان اثر آن ممکن است تا ۲۴ ساعت ادامه یابد. با این حال، تأثیر ضدپلاکتی آسپرین می‌تواند تا ۷ روز پس از قطع مصرف ادامه داشته باشد، زیرا آسپرین به طور غیرقابل برگشت بر روی پلاکت‌ها عمل می‌کند و پس از این مدت پلاکت‌های جدید باید جایگزین شوند.

2. پلاویکس (کلوپیدوگرل):

• مدت اثر: اثر پلاویکس معمولاً پس از ۲۴ ساعت شروع می‌شود و تا ۵ روز پس از قطع مصرف ادامه می‌یابد. این مدت زمان به دلیل متابولیسم پیش‌دارویی و تأثیر آن بر روی پلاکت‌ها می‌باشد.

آسپرین و پلاویکس هر دو دارای اثرات ضدپلاکتی هستند، اما مدت زمان اثر آنها متفاوت است. در صورت نیاز به تغییر یا قطع مصرف هر یک از این داروها، بهتر است با پزشک مشورت شود.

هر دو دارو در پیشگیری از مشکلات قلبی و عروقی مؤثر هستند، اما به دلیل تفاوت‌های موجود، باید تحت نظر پزشک و با توجه به شرایط خاص هر فرد تجویز شوند. /ق