فهرست مطالب
علائم سرطان لاله گوش
سرطان لاله گوش نوع نادری از سرطان پوست است که از سلول های سنگفرشی تشکیل می شود. این سلول ها در سطح خارجی پوست یافت می شوند. سرطان لاله گوش می تواند در هر قسمتی از لاله گوش ایجاد شود، اما بیشتر در لوب فوقانی دیده می شود.
علائم سرطان لاله گوش عبارتند از:
- زخم یا زائده ای که خوب نمی شود: این شایع ترین علامت سرطان لاله گوش است. زخم یا زائده ممکن است صورتی، قرمز یا قهوه ای باشد. ممکن است خارش دار، دردناک یا خونریزی کند.
- تغییر در رنگ پوست لاله گوش: لاله گوش ممکن است قرمز، صورتی یا قهوه ای شود.
- تورم لاله گوش: لاله گوش ممکن است متورم و سفت شود.
- درد لاله گوش: درد ممکن است خفیف یا شدید باشد.
- ترشح از لاله گوش: ترشح ممکن است چرکی، خونی یا شفاف باشد.
- مشکل در شنوایی: اگر سرطان لاله گوش به مجرای شنوایی گسترش یابد، ممکن است باعث مشکل در شنوایی شود.
اگر هر یک از این علائم را تجربه می کنید، مهم است که در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. سرطان لاله گوش اگر در مراحل اولیه تشخیص داده شود و درمان شود، قابل درمان است. با این حال، اگر بدون درمان رها شود، می تواند به سایر قسمت های سر و گردن گسترش یابد و کشنده باشد.
عوامل خطر ابتلا به سرطان لاله گوش عبارتند از:
- سن: سرطان لاله گوش بیشتر در افراد بالای 60 سال دیده می شود.
- قرار گرفتن در معرض نور خورشید: قرار گرفتن در معرض بیش از حد نور خورشید یک عامل خطر ابتلا به سرطان پوست از جمله سرطان لاله گوش است.
- عفونت HPV: ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) می تواند باعث سرطان دهانه رحم و سایر انواع سرطان از جمله سرطان لاله گوش شود.
- سابقه قبلی سرطان پوست: اگر قبلاً به سرطان پوست مبتلا شده اید، در معرض خطر ابتلا به سرطان لاله گوش هستید.
راه های پیشگیری از سرطان لاله گوش عبارتند از:
- از قرار گرفتن در معرض نور خورشید خودداری کنید: از قرار گرفتن در معرض نور خورشید به خصوص بین ساعت 10 صبح تا 4 بعد از ظهر خودداری کنید. هنگامی که در بیرون هستید، از کرم ضد آفتاب با SPF 30 یا بالاتر استفاده کنید. یک کلاه لبه دار و عینک آفتابی بپوشید.
- از عفونت HPV خودداری کنید: با استفاده از کاندوم در حین رابطه جنسی می توانید از عفونت HPV جلوگیری کنید. واکسن HPV نیز برای محافظت در برابر عفونت HPV در دسترس است.
- معاینات پوستی منظم را انجام دهید: پوست خود را به طور منظم برای علائم سرطان پوست از جمله سرطان لاله گوش بررسی کنید. هر گونه تغییر در پوست خود را به پزشک خود اطلاع دهید.
مجرای گوش
مجرای گوش (MEATUS ACOUSTICUS EXTERNUS) کانالی است که گوش بیرونی را به گوش میانی متصل می کند. در بزرگسالان، طول مجرای گوش معمولاً حدود 2.5 سانتی متر (1 اینچ) و قطر آن حدود 0.7 سانتی متر (0.3 اینچ) است. مجرای گوش دارای شکل هلالی در برش طولی و شکلی بیضی در برش عرضی است. به طور کلی از جهت پسین و فوقانی سر به سمت پیشین و تحتانی امتداد می یابد.
مجرای گوش را می توان به دو قسمت تقسیم کرد:
- قسمت غضروفی: این قسمت حدود یک سوم خارجی مجرای گوش را تشکیل می دهد. از غضروف ساخته شده است و ادامه ای از ساختار غضروفی لاله گوش است.
- قسمت استخوانی: این قسمت حدود دو سوم داخلی مجرای گوش را تشکیل می دهد. از استخوان ساخته شده است و بخشی از استخوان گیجگاهی است.
مجرای گوش پوشیده از پوست است که به طور محکم به آن چسبیده است. پوست در قسمت غضروفی مجرای گوش حاوی موها و غدد چربی و غدد апокрин است. این غدد ماده ای موم مانند به نام جرم تولید می کنند که به محافظت از گوش در برابر گرد و غبار، کثیفی و حشرات کمک می کند. پوست در قسمت استخوانی مجرای گوش فاقد مو و غدد است.
عملکرد اصلی مجرای گوش انتقال امواج صوتی از گوش بیرونی به گوش میانی است. هنگامی که امواج صوتی به لاله گوش برخورد می کنند، از مجرای گوش عبور کرده و به پرده گوش می رسند. پرده صماخ لرزش می کند و این ارتعاشات توسط استخوانچه های گوش میانی به گوش داخلی منتقل می شود، جایی که به سیگنال های عصبی تبدیل می شوند که توسط مغز تفسیر می شوند.
مجرای گوش نیز نقش مهمی در محافظت از گوش در برابر عفونت دارد. جرم موجود در مجرای گوش به به دام انداختن و از بین بردن گرد و غبار، کثیفی و حشرات کمک می کند. پوست مجرای گوش نیز یک سد در برابر عفونت است.
چندین بیماری می تواند بر مجرای گوش تأثیر بگذارد، از جمله:
- عفونت گوش خارجی (اوتیت خارجی): این یک عفونت پوستی است که در مجرای گوش رخ می دهد. معمولاً ناشی از قرار گرفتن در معرض آب، مانند شنا یا حمام کردن است.
- جرم گوش: جرم گوش ماده ای موم مانند است که در مجرای گوش ایجاد می شود. معمولاً توسط بدن دفع می شود، اما گاهی اوقات می تواند تجمع یابد و باعث انسداد مجرای گوش شود.
- نفوذ به مجرای گوش: این زمانی است که یک جسم خارجی، مانند حشره یا سواب پنبه، در مجرای گوش گیر می کند.
- سرطان مجرای گوش: این یک نوع نادر از سرطان پوست است که می تواند در مجرای گوش ایجاد شود.
اگر هر گونه علائمی مانند درد، تورم، ترشح یا مشکل در شنوایی در مجرای گوش دارید، مهم است که به پزشک مراجعه کنید.
گوش میانی
گوش میانی حفره ای پر از هوا در استخوان جمجمه است که بین گوش خارجی و گوش داخلی قرار دارد. حاوی سه استخوانچه کوچک است که به انتقال امواج صوتی از پرده صماخ به گوش داخلی کمک می کند. گوش میانی همچنین شامل لوله ای به نام شیپور استاش است که گوش میانی را به پشت گلو متصل می کند. شیپور استاش به تساوی فشار هوا در گوش میانی کمک می کند.
استخوانچه های گوش میانی عبارتند از:
- استخوانچه چکشی: استخوانچه چکشی کوچکترین استخوانچه در بدن است. به شکل پتک است و به پرده صماخ متصل است.
- استخوانچه سندانی: استخوانچه سندانی به استخوانچه چکشی متصل است و به شکل سندانی است.
- استخوانچه رکابی: استخوانچه رکابی کوچکترین استخوان در بدن است. به شکل رکاب است و به استخوانچه سندانی متصل است. استخوانچه رکابی به پنجره بیضی، یک غشاء در گوش داخلی متصل می شود.
هنگامی که امواج صوتی به گوش برخورد می کنند، به پرده صماخ برخورد می کنند و باعث لرزش آن می شوند. این لرزش ها به استخوانچه های گوش میانی منتقل می شود که آنها را به حرکت در می آورد. حرکت استخوانچه ها به پنجره بیضی منتقل می شود که باعث لرزش مایع داخل گوش داخلی می شود. این لرزش ها به سیگنال های الکتریکی تبدیل می شوند که توسط مغز به عنوان صدا تفسیر می شوند.
شیپور استاش نقش مهمی در حفظ فشار هوا در گوش میانی ایفا می کند. به طور معمول، فشار هوا در گوش میانی با فشار هوا در خارج از بدن برابر است. با این حال، گاهی اوقات فشار هوا در گوش میانی می تواند تغییر کند، مانند زمانی که در هواپیما هستید یا در ارتفاعات زیاد رانندگی می کنید. هنگامی که این اتفاق می افتد، شیپور استاش باز می شود تا به فشار هوا در گوش میانی اجازه دهد تا با فشار هوا در خارج از بدن برابر شود.
چندین بیماری می تواند بر گوش میانی تأثیر بگذارد، از جمله:
- عفونت گوش میانی (اوتیت میانی): این یک عفونت در گوش میانی است. معمولاً ناشی از باکتری یا ویروس است.
- اوتیت میانی افیوژن: این زمانی است که مایع در گوش میانی جمع می شود و بعد از عفونت گوش میانی از بین نمی رود.
- باروتروما: این زمانی است که فشار هوا در گوش میانی به طور ناگهانی تغییر می کند، مانند زمانی که در هواپیما هستید یا در ارتفاعات زیاد رانندگی می کنید.
- تمپانوسکلروز: این بیماری باعث سفت شدن و ضخیم شدن پرده صماخ می شود.
- اوتواسکلروز: این بیماری باعث سفت شدن و غیرقابل حرکت شدن استخوانچه های گوش میانی می شود.
اگر هر گونه علائمی مانند درد، تورم، ترشح یا مشکل در شنوایی در گوش میانی دارید، مهم است که به پزشک مراجعه کنید.
گوش درونی
گوش داخلی اندامی کوچک و پیچیده است که در اعماق استخوان گیجگاهی جمجمه قرار دارد. این اندام مسئول دو حس حیاتی است: شنوایی و تعادل. گوش داخلی به دو بخش اصلی تقسیم می شود: لابیرنت و عصب گوش.
لابیرنت یک سری حفره ها و مجاری های پر از مایع است که به حس شنوایی و تعادل کمک می کند. لابیرنت به دو بخش کوچکتر تقسیم می شود: لابیرنت غشایی و لابیرنت استخوانی.
- لابیرنت غشایی یک سری کیسه و مجرای ظریف است که از بافت پوششی پوشیده شده است. این کیسه ها و مجاری با مایع آندولنف پر شده اند.
- لابیرنت استخوانی یک پوسته استخوانی سخت است که لابیرنت غشایی را احاطه می کند. لابیرنت استخوانی با مایع پری لنف پر شده است.
لابیرنت غشایی شامل اندام های شنوایی و تعادل زیر است:
- حلزون: حلزون اندام شنوایی است. این یک لوله مارپیچی است که با مایع آندولنف پر شده است. مژک های ظریفی به نام سلول های مویی در داخل حلزون قرار دارند. هنگامی که امواج صوتی به گوش می رسند، مایع آندولنف را به ارتعاش در می آورند و این ارتعاشات سلول های مویی را خم می کنند. این خم شدن سلول های مویی سیگنال های الکتریکی را ایجاد می کند که توسط مغز به عنوان صدا تفسیر می شود.
- اتریکول و ساکول: اتریکول و ساکول دو کیسه کوچک هستند که اندام های تعادل هستند. آنها با مایع آندولنف پر شده اند و مژک های ظریفی به نام سلول های مویی نیز دارند. هنگامی که سر حرکت می کند، مایع آندولنف در اتریکول و ساکول حرکت می کند و سلول های مویی را خم می کند. این خم شدن سلول های مویی سیگنال های الکتریکی را ایجاد می کند که توسط مغز به عنوان حرکت تفسیر می شود.
- مجاری نیم دایره ای: مجاری نیم دایره ای سه مجرای حلقه ای هستند که با مایع آندولنف پر شده اند. آنها اندام های تعادل هستند. هنگامی که سر می چرخد، مایع آندولنف در مجاری نیم دایره ای حرکت می کند و مژک های ظریفی به نام سلول های مویی را خم می کند. این خم شدن سلول های مویی سیگنال های الکتریکی را ایجاد می کند که توسط مغز به عنوان چرخش تفسیر می شود.
عصب گوش عصبی است که سیگنال های الکتریکی را از اندام های شنوایی و تعادل در لابیرنت به مغز حمل می کند. عصب گوش بخشی از عصب VIII جمجمه است.
چندین بیماری می تواند بر گوش داخلی تأثیر بگذارد، از جمله:
- کم شنوایی حسی عصبی: این نوع کم شنوایی ناشی از آسیب به عصب گوش یا اندام های شنوایی در لابیرنت است.
- بیماری منییر: این بیماری باعث سرگیجه، وزوز گوش و کم شنوایی می شود.
- لابیرنتیت: این یک التهاب گوش داخلی است که می تواند ناشی از عفونت، آسیب یا بیماری خود ایمنی باشد.
- نوروم آکوستیک: این یک تومور خوش خیم است که بر عصب گوش تأثیر می گذارد.
اگر هر گونه علائمی مانند کم شنوایی، سرگیجه یا وزوز گوش دارید، مهم است که به پزشک مراجعه کنید.
علت سرطان لاله گوش از چیست؟
علل اصلی سرطان لاله گوش عبارتند از:
- قرار گرفتن در معرض نور خورشید: قرار گرفتن در معرض نور خورشید، به ویژه اشعه ماوراء بنفش (UV) ، مهمترین عامل خطر ابتلا به سرطان لاله گوش است. اشعه ماوراء بنفش می تواند به DNA سلول های پوست آسیب برساند و منجر به جهش شود که می تواند باعث رشد غیرقابل کنترل سلول ها و تبدیل شدن آنها به سرطان شود.
- سن: سرطان لاله گوش بیشتر در افراد بالای 60 سال دیده می شود. این به این دلیل است که پوست با افزایش سن بیشتر در معرض نور خورشید قرار می گیرد.
- پوست روشن: افراد دارای پوست روشن بیشتر در معرض ابتلا به سرطان لاله گوش هستند زیرا پوست آنها ملانین کمتری تولید می کند که به محافظت از پوست در برابر آسیب اشعه ماوراء بنفش کمک می کند.
- سابقه قبلی سرطان پوست: اگر قبلاً به سرطان پوست مبتلا شده اید، در معرض خطر ابتلا به سرطان لاله گوش هستید.
- عفونت HPV: ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) می تواند باعث سرطان دهانه رحم و سایر انواع سرطان از جمله سرطان لاله گوش شود.
- سابقه خانوادگی سرطان لاله گوش: اگر سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان لاله گوش دارید، در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستید.
عوامل خطر دیگری که ممکن است خطر ابتلا به سرطان لاله گوش را افزایش دهد عبارتند از:
- سیگار کشیدن: سیگار کشیدن خطر ابتلا به بسیاری از انواع سرطان از جمله سرطان لاله گوش را افزایش می دهد.
- مصرف الکل: مصرف بیش از حد الکل خطر ابتلا به سرطان لاله گوش را افزایش می دهد.
- ضعف سیستم ایمنی: افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف بیشتر در معرض ابتلا به سرطان هستند، از جمله سرطان لاله گوش.
شما می توانید با اقدامات زیر خطر ابتلا به سرطان لاله گوش را کاهش دهید:
- از قرار گرفتن در معرض نور خورشید خودداری کنید: از قرار گرفتن در معرض نور خورشید به خصوص بین ساعت 10 صبح تا 4 بعد از ظهر خودداری کنید. هنگامی که در بیرون هستید، از کرم ضد آفتاب با SPF 30 یا بالاتر استفاده کنید. یک کلاه لبه دار و عینک آفتابی بپوشید.
- از عفونت HPV خودداری کنید: با استفاده از کاندوم در حین رابطه جنسی می توانید از عفونت HPV جلوگیری کنید. واکسن HPV نیز برای محافظت در برابر عفونت HPV در دسترس است.
- معاینات پوستی منظم را انجام دهید: پوست خود را به طور منظم برای علائم سرطان پوست از جمله سرطان لاله گوش بررسی کنید. هر گونه تغییر در پوست خود را به پزشک خود اطلاع دهید.
- یک رژیم غذایی سالم داشته باشید: یک رژیم غذایی سالم که سرشار از میوه ها، سبزیجات و غلات کامل باشد، می تواند به محافظت از پوست شما در برابر آسیب اشعه ماوراء بنفش کمک کند.
- از سیگار کشیدن خودداری کنید: سیگار کشیدن خطر ابتلا به بسیاری از انواع سرطان از جمله سرطان لاله گوش را افزایش می دهد.
- مصرف الکل را محدود کنید: مصرف بیش از حد الکل خطر ابتلا به سرطان لاله گوش را افزایش می دهد.
اگر هر گونه علائمی مانند زخم یا زائده ای که خوب نمی شود، تغییر در رنگ پوست لاله گوش، تورم لاله گوش، درد لاله گوش، ترشح از لاله گوش یا مشکل در شنوایی دارید، مهم است که در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید.
انواع سرطان لاله گوش
انواع مختلفی از سرطان لاله گوش وجود دارد، اما رایج ترین آنها عبارتند از:
- کارسینوم سلول های سنگفرشی (SCC): این شایع ترین نوع سرطان لاله گوش است. از سلول های سنگفرشی تشکیل شده است که سلول های سطحی پوست را تشکیل می دهند. SCC می تواند در هر قسمتی از لاله گوش ایجاد شود، اما بیشتر در لوب فوقانی دیده می شود.
- کارسینوم سلول های بازال (BCC): این دومین نوع شایع سرطان لاله گوش است. از سلول های بازال تشکیل شده است که سلول هایی هستند که در زیر سلول های سنگفرشی قرار دارند. BCC معمولاً به آرامی رشد می کند و به ندرت به سایر قسمت های بدن گسترش می یابد.
- آدنوم سباسه: این نوع سرطان از غدد چربی که روغن تولید می کنند، ایجاد می شود. آدنوم سباسه معمولاً به آرامی رشد می کند و به ندرت به سایر قسمت های بدن گسترش می یابد.
- ملانوما: این نوع سرطان از سلول های ملانوسیت ایجاد می شود که سلول هایی هستند که رنگدانه ملانین تولید می کنند. ملانوما تهاجمی ترین نوع سرطان لاله گوش است و می تواند به سرعت به سایر قسمت های بدن گسترش یابد.
علائم سرطان لاله گوش می تواند بسته به نوع سرطان متفاوت باشد. برخی از علائم شایع عبارتند از:
- زخم یا زائده ای که خوب نمی شود: این شایع ترین علامت سرطان لاله گوش است. زخم یا زائده ممکن است صورتی، قرمز یا قهوه ای باشد. ممکن است خارش دار، دردناک یا خونریزی کند.
- تغییر در رنگ پوست لاله گوش: لاله گوش ممکن است قرمز، صورتی یا قهوه ای شود.
- تورم لاله گوش: لاله گوش ممکن است متورم و سفت شود.
- درد لاله گوش: درد ممکن است خفیف یا شدید باشد.
- ترشح از لاله گوش: ترشح ممکن است چرکی، خونی یا شفاف باشد.
- مشکل در شنوایی: اگر سرطان لاله گوش به مجرای شنوایی گسترش یابد، ممکن است باعث مشکل در شنوایی شود.
اگر هر یک از این علائم را تجربه می کنید، مهم است که در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. سرطان لاله گوش اگر در مراحل اولیه تشخیص داده شود و درمان شود، قابل درمان است. با این حال، اگر بدون درمان رها شود، می تواند به سایر قسمت های سر و گردن گسترش یابد و کشنده باشد.
تشخیص سرطان لاله گوش معمولاً با معاینه فیزیکی و بیوپسی انجام می شود. بیوپسی شامل برداشتن نمونه کوچکی از بافت برای بررسی زیر میکروسکوپ است. سایر آزمایشاتی که ممکن است برای تشخیص یا ارزیابی سرطان لاله گوش انجام شود عبارتند از:
- آزمایشات تصویربرداری: آزمایشاتی مانند CT اسکن یا MRI می تواند برای بررسی گسترش سرطان استفاده شود.
- آزمایش خون: آزمایش خون می تواند برای بررسی وجود مارکرهای تومور در خون که نشان دهنده وجود سرطان است استفاده شود.
درمان سرطان لاله گوش به نوع، مرحله و سلامت کلی بیمار بستگی دارد. درمان های رایج عبارتند از:
- جراحی: جراحی رایج ترین درمان برای سرطان لاله گوش است. این شامل برداشتن تومور و بافت سالم اطراف آن است.
- پرتودرمانی: پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. ممکن است قبل یا بعد از جراحی برای از بین بردن سلول های سرطانی باقی مانده یا کاهش خطر عود سرطان استفاده شود.
- شیمی درمانی: شیمی درمانی از داروها برای از بین بردن سلول های سرطانی در سراسر بدن استفاده می کند. ممکن است برای درمان سرطان لاله گوش که به سایر قسمت های بدن گسترش یافته است استفاده شود.
پیش آگهی برای سرطان لاله گوش به نوع، مرحله و سلامت کلی بیمار بستگی دارد. به طور کلی، افراد مبتلا به سرطان لاله گوش که در مراحل اولیه تشخیص داده می شود و درمان می شوند، شانس خوبی برای بقای طولانی مدت
پیشگیری از سرطان لاله گوش
شما میتوانید با اقدامات زیر خطر ابتلا به سرطان لاله گوش را کاهش دهید:
از قرار گرفتن در معرض نور خورشید خودداری کنید:
- از قرار گرفتن در معرض نور خورشید، به خصوص بین ساعت 10 صبح تا 4 بعد از ظهر خودداری کنید.
- هنگامی که در بیرون هستید، از کرم ضد آفتاب با SPF 30 یا بالاتر استفاده کنید.
- یک کلاه لبه دار و عینک آفتابی بپوشید.
از عفونت HPV خودداری کنید:
- با استفاده از کاندوم در حین رابطه جنسی میتوانید از عفونت HPV جلوگیری کنید.
- واکسن HPV نیز برای محافظت در برابر عفونت HPV در دسترس است.
معاینات پوستی منظم را انجام دهید:
- پوست خود را به طور منظم برای علائم سرطان پوست از جمله سرطان لاله گوش بررسی کنید.
- هر گونه تغییر در پوست خود را به پزشک خود اطلاع دهید.
یک رژیم غذایی سالم داشته باشید:
- یک رژیم غذایی سالم که سرشار از میوه ها، سبزیجات و غلات کامل باشد، میتواند به محافظت از پوست شما در برابر آسیب اشعه ماوراء بنفش کمک کند.
از سیگار کشیدن خودداری کنید:
- سیگار کشیدن خطر ابتلا به بسیاری از انواع سرطان از جمله سرطان لاله گوش را افزایش میدهد.
مصرف الکل را محدود کنید:
- مصرف بیش از حد الکل خطر ابتلا به سرطان لاله گوش را افزایش میدهد.
در صورت مشاهده هر گونه علائم، به سرعت به پزشک مراجعه کنید:
- اگر هر گونه علائمی مانند زخم یا زائدهای که خوب نمیشود، تغییر در رنگ پوست لاله گوش، تورم لاله گوش، درد لاله گوش، ترشح از لاله گوش یا مشکل در شنوایی دارید، مهم است که در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید.
تشخیص زودهنگام کلید درمان موفقیت آمیز سرطان لاله گوش است.
آیا سرطان لاله گوش قابل درمان است؟
قابل درمان بودن سرطان لاله گوش به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله:
- نوع سرطان: برخی از انواع سرطان لاله گوش، مانند کارسینوم سلول های سنگفرشی (SCC) و کارسینوم سلول های بازال (BCC)، به طور کلی قابل درمان هستند، در حالی که برخی دیگر، مانند ملانوما، تهاجمی تر هستند و درمان آنها دشوارتر است.
- مرحله سرطان: سرطان لاله گوش در مراحل اولیه به طور قابل توجهی قابل درمان تر از مراحل پیشرفته تر است.
- سلامت کلی بیمار: افراد سالم با سیستم ایمنی قوی احتمالاً بهتر از افراد ضعیف یا دارای بیماری های زمینه ای دیگر به درمان سرطان پاسخ می دهند.
با این حال، به طور کلی، میزان بقای پنج ساله برای افراد مبتلا به سرطان لاله گوش که در مراحل اولیه تشخیص داده می شود و درمان می شوند، حدود 95 درصد است. این بدان معناست که 95 درصد از این افراد 5 سال یا بیشتر پس از تشخیص زنده می مانند.
موارد زیر برخی از عواملی هستند که می توانند بر شانس درمان موفقیت آمیز سرطان لاله گوش تأثیر بگذارند:
- تشخیص زودهنگام: هر چه زودتر سرطان تشخیص داده شود، احتمال درمان موفقیت آمیز آن بیشتر است.
- نوع درمان: انواع مختلفی از درمان ها برای سرطان لاله گوش وجود دارد و بهترین نوع درمان به نوع و مرحله سرطان و همچنین سلامت کلی بیمار بستگی دارد.
- پاسخ بیمار به درمان: برخی از افراد به درمان بهتر از دیگران پاسخ می دهند.
اگر به سرطان لاله گوش مبتلا شده اید، مهم است که با پزشک خود در مورد بهترین گزینه های درمانی برای خود صحبت کنید. آنها می توانند در مورد خطرات و مزایای هر درمان و همچنین شانس موفقیت آن با شما صحبت کنند.
درمان سرطان لاله گوش با جراحی و انواع آن
جراحی یکی از رایج ترین درمان ها برای سرطان لاله گوش است. نوع جراحی که استفاده می شود به نوع، مرحله و محل سرطان و همچنین سلامت کلی بیمار بستگی دارد.
انواع مختلف جراحی برای سرطان لاله گوش عبارتند از:
- جراحی Mohs: این نوع جراحی برای برداشتن سلول های سرطانی به طور دقیق و حفظ بافت سالم تا حد امکان استفاده می شود. در حین جراحی Mohs، جراح لایه های نازکی از بافت را به طور متناوب برداشته و زیر میکروسکوپ بررسی می کند تا مطمئن شود که تمام سلول های سرطانی برداشته شده اند. این نوع جراحی به ویژه برای سرطان های کوچک و در مراحل اولیه که در مکان های ظریف مانند لاله گوش قرار دارند، مفید است.
- جراحی حاشیه ای: این نوع جراحی شامل برداشتن تومور و حاشیه ای از بافت سالم اطراف آن است. جراحی حاشیه ای معمولاً برای سرطان های بزرگتر یا آنهایی که در مکان های کمتر ظریف قرار دارند استفاده می شود.
- جراحی تخلیه غدد لنفاوی: اگر سرطان به غدد لنفاوی مجاور گسترش یافته باشد، ممکن است جراحی برای برداشتن این غدد نیز لازم باشد.
- جراحی ترمیمی: اگر جراحی برای برداشتن سرطان منجر به نقص در لاله گوش شود، ممکن است جراحی ترمیمی برای بازسازی ناحیه مورد نیاز باشد.
قبل از جراحی، پزشک شما در مورد نوع جراحی که انجام می شود و چه چیزی انتظار دارید با شما صحبت خواهد کرد. آنها همچنین در مورد نحوه آماده شدن برای جراحی و نحوه مراقبت از خود پس از جراحی به شما دستورالعمل خواهند داد.
پرتودرمانی برای سرطان لاله گوش
پرتودرمانی نوعی درمان سرطان است که از پرتوهای پرانرژی مانند اشعه ایکس یا ذرات بتا برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. پرتودرمانی ممکن است قبل از جراحی، بعد از جراحی یا به جای جراحی برای درمان سرطان لاله گوش استفاده شود.
نحوه عملکرد پرتودرمانی:
- پرتودرمانی سلول های سرطانی را با آسیب رساندن به DNA آنها از بین می برد. این آسیب باعث می شود سلول های سرطانی تکثیر نشوند و بمیرند.
- پرتودرمانی می تواند سلول های سالم را نیز از بین ببرد، اما این امر معمولاً موقتی است.
- عوارض جانبی پرتودرمانی به نوع پرتودرمانی، دوز تجویز شده و محل درمان بستگی دارد.
انواع پرتودرمانی که برای سرطان لاله گوش استفاده می شود:
- پرتودرمانی با پرتو خارجی: این نوع پرتودرمانی از یک دستگاه خارج از بدن برای تابش پرتو به تومور استفاده می کند.
- پرتودرمانی براکی تراپی: این نوع پرتودرمانی شامل قرار دادن مواد رادیواکتیو به طور مستقیم در داخل تومور یا نزدیک آن است.
مزایای پرتودرمانی برای سرطان لاله گوش:
- پرتودرمانی می تواند یک درمان موثر برای سرطان لاله گوش باشد، به خصوص زمانی که همراه با جراحی استفاده شود.
- پرتودرمانی می تواند برای درمان سرطان هایی که قابل جراحی نیستند استفاده شود.
- پرتودرمانی می تواند برای درمان سرطان هایی که به سایر قسمت های سر و گردن گسترش یافته اند استفاده شود.
عوارض جانبی پرتودرمانی برای سرطان لاله گوش:
- عوارض جانبی پرتودرمانی به نوع پرتودرمانی، دوز تجویز شده و محل درمان بستگی دارد.
- برخی از عوارض جانبی شایع پرتودرمانی برای سرطان لاله گوش عبارتند از:
- خشکی پوست
- قرمزی پوست
- تورم
- درد
- ریزش مو
- زخم در دهان
- مشکلات بلعیدن
- مشکلات شنوایی
تاثیر سرطان لاله گوش بر شنوایی
سرطان لاله گوش می تواند به چندین روش بر شنوایی شما تأثیر بگذارد:
-
انسداد مجرای گوش:
- اگر تومور در مجرای گوش خارجی یا نزدیک آن رشد کند، می تواند مجرا را مسدود کند و باعث کاهش شنوایی شود.
- این نوع کم شنوایی معمولاً به اصطلاح "هدایتی" نامیده می شود و به این دلیل است که صدا به طور موثر به پرده گوش و استخوان های شنوایی نمی رسد.
-
آسیب به ساختارهای گوش:
- اگر تومور به ساختارهای داخلی گوش مانند پرده گوش، استخوان های شنوایی یا حلزون نفوذ کند، می تواند به طور مستقیم به آنها آسیب برساند و منجر به کم شنوایی حسی عصبی شود.
- این نوع کم شنوایی به دلیل آسیب به سلول های مویی یا اعصابی است که مسئول انتقال سیگنال های صوتی به مغز هستند.
-
عوارض جانبی درمان:
- برخی از درمان های سرطان لاله گوش، مانند پرتودرمانی، می تواند به طور بالقوه به ساختارهای گوش آسیب برساند و منجر به کم شنوایی شود.
- این نوع کم شنوایی می تواند موقتی یا دائمی باشد.
میزان تاثیر سرطان لاله گوش بر شنوایی به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله:
- نوع، مرحله و محل سرطان
- نوع درمان
- سلامت کلی بیمار /ی
درج نظر